Bakara suresi 288. ayet

Ortalıkta dolaşan bir hikâye var. Önce hikâyeye bakalım:

Mustafa Kemal,kurulacak devletin şekli ile ilgili toplumun her kesiminden insanlarla görüşmeler yaparken sıra, mollalar, şeyhler ve din büyüğü geçinen kişilere gelir.

Mustafa Kemal, bunlara haber göndertip, gelecek hafta kendileriyle bu konuyu görüşeceğini ancak konuşmalarının bir temeli olarak katılacak olan herkesin Bakara suresini 288. ayetine kadar okumalarını rica eder.
Toplantı günü gelip çattığında, Mustafa Kemal kürsüye çıkar ve sorar; “Arkadaşlar, buraya gelmeden önce hepinizden Bakara suresini 288’e
kadar okumanızı rica etmiştim. Kimler Bakara’yi 288’e kadar okudu?”
Salondaki bütün eller istisnasiz olarak bu ricayi yerine getirdiklerini
belirtmek için havaya kalkar.
Bunu üzerine Mustafa Kemal sözlerine şöyle devam eder:
“Beyler işte, kuracağımız devletin neden din temeline dayanamayacağının açıklaması: Bakara yalnızca 286 ayettir.”

Olayın doğru olup olmadığını bilmem. Ne Atatürk’ü ne de oradaki adamları yargılamak veya savunmak niyetinde de değilim. E-posta’da verilen mesajla da bir derdim yok. (Söyleyeceğimin yanlış anlaşılmaması için yazdım bunları).
Ancak şunu hayal edermisiniz.
O ortamda o adamlardan birisi çıkıp da;
– Paşa hazretleri Bakara suresinde 288 ayet yok, sadece 286 ayet var, sen işte Kur’an’ı bu kadar biliyorsun…
deseydi.
Ya da diyebilir miydi?
Dediğim gibi, olayın doğrulunu bilmem. Eğer gerçekse, oradaki hocaların alim olduğunu da iddia etmiyorum. Belki aralarında gerçekten sahte, çıkarı için din adamı rolü oynayan yobazlar vardır. Ama orada el kaldırmış olmaları da onların tamamının dinden bi haber olduklarını göstermez. Biraz objektif bakınca ben bunu görüyorum.

Hepsinin ötesinde orada el kaldırıp konuşmacıya “Sen yanlış biliyorsun. 288 değil 286 olacak!” demenin ne anlamı olurdu ki? “Sonuçta hatip o an yanlış hatırlamış olabilir. Bu o anda din alimi olmayan bir hatibi bozmayı gerektirecek bir şey değil” diye de düşünülmüş olabilir. Tabi nereden bilecekler sonunda hatibin onları bozacağını…