İmam Oturursa Cemaat Sızar mı?

Bir kaç gün önce nüfusumuz bir kişi eksildi.

Memlekette yer yerinden oynadı.

Açık söylemem gerekirse benim dünyamda bu ölüm herhangi bir anlam ifade etmiyor.

Yalnız buna bağlı olarak ortaya çıkan bazı olaylar beni üzmekte.

Ne mi?

Efendim, bu kadının cenaze namazını kıldıran imam efendi öyle şeyler yapmış ki kabul edilir gibi değilmiş.

Doğrudur, orada söyledikleri emr-i bil ma’ruf – nehy’i anil münker’i kendine hayat tarzı edinmiş bir insanın söyleyebileceği şeyler olmayabilir. Ama beni asıl üzen nokta bu din görevlisini eleştirme adına tüm din görevlilerini karalama çabasına girişilmesi.

İnternette ilgili haberin altına yazılmış bazı yorumlara bakınca “şöyle yapan imamlar var”, “şunu bile yapan imam var”, “bizim mahallenin imamı şöyle yapıyor” tarzı ifadeleri sık sık görüyoruz.

Kimisi imamların maaş almasına takmış. Kimisi yetiştirilme şekline. Vesaire vesaire…

Sanırım bazı şeylerin bin yıl önceki şekilde halletmenin mümkün olmayacağını fark etmemiz gerekiyor. Bugün maaşlı din görevlisi istihdam edilmezse o camilerin durumunun ne olacağı hakkında kimsenin bir fikri yok.

Üstelik cami kürsüsü gibi etkili mevkileri kontrolsüz bırakmanın da ne kadar tehlikeli olduğunu hatırlatmama gerek yok. Diyanet’te görevli din görevlilerini çıkarttığınız zaman, Türkiye’deki camileri imamsız bırakmamaya hangi cemaatin veya hangi tarikatin gücü yeter?

Bir defa bu kadar sayıda kalifiye kişiyi nereden bulacaksınız?

Velhasıl her ne kadar aralarında sırıtanlar çıksa da bu milletin, diyanet’in din görevlilerine ihtiyacı var.

Arada sırıtanlar için de ben şöyle düşünüyorum.

Biliyorsunuz sigara sağlığa zararlıdır. Zaten üzerinde de kocaman yazıyor. Bununla birlikte sigara içen pek çok doktor var. Bunlar eğitimini aldıkları şeye ya inanmayan, ya da daha kuvvetli gördükleri başka etkenler nedeniyle bu bilgileri kâle almayan meslek erbabındandırlar.
Sigara içen sporcuları da bu kategoriye sokabiliriz.

Veya bir bilgisayar programcısı düşünün. Yazdığı programın korsanı çıkmasın diye yırtınır durur. Ama bu programı lisanssız bir editörde yazar.

Ya da vatan, millet, Sakarya edebiyatı yapan bir eleman öbür tarafta kaçakçılık yapar.

Veyahut da çevreye çok duyarlı ve GÖNÜLLÜ bir dernek bir çevre etkinliği düzenler. İnsanların dikkatini çevre’ye çeker. Sonra bu etkinlikte yaptığı harcamaların faturasını Valilik, belediye ve ilgili kuruluşlardan AYRI AYRI tahsil eder. Yani bir faturayı 5-6 defa tahsil eder. E böyle işin gönüllüsü de çok olur elbet.

Bu örnekleri o kadar çoğaltabiliriz ki.
Bunlar benim aklıma bir çırpıda geliverenler.

Yani kısaca her meslek ve meşrepte mesleğini idrak edememiş, nefsine yenilmiş, mesleğine ihanet içinde olan insanlar bulunabilir. Ama bunun için o meslek tümden karalanamaz.
Sanılanın aksine, din görevliliği de bundan farklı değildir. O da bir meslektir. Bu mesleği ifa edenlerin büyük çoğunluğunun bunu hayat tarzı haline getirmiş olmaları, ya da bu mesleğin inançla ilgili bir meslek olması sonucu değiştirmez.

Sivil toplum, gönüllülük perdesi altında türlü herzelerin yendiği bir toplumda, para karşılığı bir meslek icra eden kimselere de çok fazla yüklenilmesini adaletli bulmuyorum.

Kısacası, aralarında çürük yumurtalar olabilir. Ama bizim diyanetin din görevlilerine ihtiyacımız var. Onlar olmasa, oluşacak boşluğu doldurmamız mümkün değil. Bu yüzden eleştirirken insaflı davranalım. Bununla birlikte çürük yumurta olduğunu düşündüğümüz görevlileri de bağlı olduğu kuruma bildirelim. Bu sadece diyanet ile ilgili değil. Her kurum için böyle.

Bir de, bizim örnek insan olarak önümüzde duran model 571-632 yılları arasında yaşadı, bunu unutmayalım.

Din görevlilerinin örnek insan modeli olduğunu düşünmeyelim.

Bizim de çocuklarımız için örnek insan modeli oluşturamadığımız gibi.